بسم الله

باران که می بارد؛ وجودم مفهوم آرمش را درک می کند.

باران که می بارد؛ دوست دارم بارانی شدن را!

زیر باران خیس شدن و نجوای با تو را

یا ربّ ! به عدد قطرات بارانت عفو کن یا که بیشتر از آن

یاربّ ! یاربّ باران که می بارد بیشتر دوستت دارم

صدای باران را؛ باران را دوست دارم

پی نوشت: زیر باران و چتر!!! محال است . باران رحمت خداست، برای بارش رحمت خدا مانعی نمی گیرم!

پی نوشت: این روزها باران که می بارد یا که بادی می وزد مادرم دلش برای شکوفه های انارش می لرزد!!! من می خندم ؛ او نذر می کند!!!

♦   ♦   ♦

ادامه مطلب...

  به قلم : غلامحسین افشردی

  سخن :  

یاربّ
باران ترانه ای که دل را به شور  می کشاند
شاید این تصویر گویا تر از کلماتم باشد 

آنجا که شوق بارانی شدن در وجودم شعله کشید
دوست می داشتم کودکی بودم 
فارغ از همه ی بندها و پرده ها 
زیر باران تا انتهای خیابان 
یک نفس می دویدم
با پای برهنه...
تا عمق باران
نگاهم اما به آسمان بود
خدایا! ز چه سبب این گونه شاد شده ایی
که  طراوت  شادیت  بارانی  بر وجودم  میشود 
یاربّ! این چه شوری ست که دل را به بیراهه می کشاند
ای کاش زیر باران خیس می شدم
با یاد تو ، در کنار تو 
...

  به قلم : غلامحسین افشردی

  سخن :