بسم الله

آب دریا را اگر نتوان کشید؛ هم به قدر تشنگی باید چشید

ما کجا و نام مقدس شما کجا! مولای من

لکن به قدر ذره خویش

خود را به کوچه های محبت علی می زنیم و اینطور می نماییم که ما هم محب شماییم

همین یک ذره پرواز می دهد

توی قلعه دلم فقط، عشق علی نشسته

جون و دلم با اشتیاق این عشقو می پرسته

دل دل اسیر عشق مولا است

ذکر علی شفای غم هاست

این اسم تموم عشق و اعتماد زهراست

حیدر علی مدد یا حیدر

به ذره گر نظر لطف بوتراب کند/به آسمان رود و کار آفتاب کند

  به قلم : غلامحسین افشردی

  سخن :